خم بزرگ و دراز که در آن غله کنند خواه از گل و سفال باشد یا از چوب. (ناظم الاطباء) (از برهان قاطع). انبار خانه بقالان بود جداجدا که چیزی نهند. (نسخه ای از اسدی). چهاردیواری باشد که بر شکل چرخشتی سازند از بهر غله. (صحاح الفرس) : پر از میوه کن خانه را تا بدر پر از دانه کن خنبه را تا بسر. ابوشکور بلخی. خراس و آخر و خنبه ببردند نبود ازچنگشان بس چیز پنهان. کسائی. جوال و خنبۀ من لاش کرد و کیسه خراب. طیان. دو چشم سوی خود و دل به خنبه و به جوال. ؟ (لغت فرس). هرچ او گران بخرد ارزان شود در خنب و خنبه ریگ شود ارزنش. ناصرخسرو. ز جودش خلق را باشد لاّلی بجای غله در انبار و خنبه. شمس فخری. ، قبه. گنبذ. (ناظم الاطباء)
