ابوالفضل معین الدین یحیی بن سلامه. از مشاهیر شاعران و ادباء روزگار خود بود. او در ادب دست داشت و دیوان اشعار و بعض خطب و رسائل او مشهور است و در فقه شافعی نیز دست داشت. در 551 ه. ق. خطیب و مفتی میافارقین شد و بهمانجا وفات کرد. این ابیات از اوست: اشکو الی الله من نارین وحده فی وجنتیه و اخری منه فی کبدی و من سقمین سقم قداحل دمی من الجفون و سقم حل فی جسدی. (از قاموس الاعلام ج 3)
