معنی خشکی طالع
- خشکی طالع (خُ یِ لِ)
- کنایه از ادبار و بدبختی. خشکی بخت. (آنندراج) :
نم نگیرد ساغرم از خشکی طالع کلیم
چون حباب از کاسه ای خود را بدریا می زنم.
کلیم (دیوان چ بیضائی ص 285).
خشکی طالع ما سد سکندر گردید
ورنه پستان نصیب این همه بی شیر نبود.
صائب (از آنندراج)