محمدقلی میرزا ملک آراء فرزند فتحعلی شاه از شاعران دورۀ قاجار است. والدۀ او (صبیه محمدخان قاجار و همشیرۀ اعتضادالدوله سلیمان خان مغفور) ابتداءدر عقد نکاح مهدیقلی خان بن حسنخان سعید شهید بود و بعد از فوت آن خان در استرآباد در سلک حرم فتحعلی شاه قاجار درآمد و از او محمدقلی میرزا زاده شد. بدوران فتحعلی شاه این شاهزاده حاکم مازندران و استرآباد بود و چون فتحعلی شاه درگذشت و سلطنت به محمد شاه قاجار رسید شاهزاده مزبور به تهران آمد و بر اثر کهولت و پیری از خدمت معاف شد و بهمدان رفت و در آنجا بطاعت عمر گذراند تا بدرود حیات گفت. این ابیات ازوست: شد آن محمل نشین از چشم و ز آه حسرت آمیزم زمام ناقه اش چون دل بدست ساربان لرزد دل من مضطرب شد در خم زلف چو چوگانش چو آن طفل مشعبد کز فراز ریسمان لرزد چنان لرزد ز باد مشکبو زلف سیاه او که از بیم شهنشه رای در هندوستان لرزد جهان مکرمت فتحعلی شد آنکه از جودش دل خورشید در گنجینۀ دریا و کان لرزد. (مجمعالفصحاء ج 1 ص 25)
