خداترس. آنکه از خدای ترسد. آنکه از خدا بیم دارد. کنایه از متقی و پرهیزگار: جمشید در اول پادشاهی سخت عادل و خدای ترس بود. (نوروزنامۀ خیام). - خدای ناترس، آنکه از خدای نترسد. بی ایمان. بی دین. ناپرهیزگار. - ناخدای ترس، خدای ناترس: ای ناخدای ترس مشو آینه پرست رنج دلم مخواه و منه دل بر آینه. خاقانی. صبرم دهد خدای که آن ناخدای ترس مست است و بی ملاحظه بیداد می کند. ملا شانی (از آنندراج)
