معنی خبط

خبط

(خَ بَ)

برگی که از درخت ریخته خشک گردانند و ساییده با آرد و مانند آن آمیخته و با آب سرشته شتر را خورانند. (از منتهی الارب) (از متن اللغه) ، هر برگ که از درخت زده باشند. (از معجم الوسیط) (از منتهی الارب) ، آنچه ستوران آنرا پا سپر کرده و شکسته باشند. (از منتهی الارب). آنچه ستوران آنرا لگدمال کرده باشند. (از متن اللغه)