تهی کردن. پرداختن از. تخلیه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : زیبا نهاد مجلس و خالی بکرده جای ساز شراب پیش نهاده رده رده. شاکری بخاری (از صحاح الفرس). گر تو این انبان ز نان خالی کنی پر ز گوهرهای اجلالی کنی. مولوی. کردیم بسی جام لبالب خالی تا بو که نهیم لب برآن لب حالی. سعدی (رباعیات). - تفنگ خالی کردن، گلولۀ تفنگ را رها کردن. مقابل تفنگ پر کردن. - دل خالی کردن، درد دل گفتن. دل را از غم پرداختن. - ، ترسانیدن. - ظرف خالی کردن، ظرف را تهی کردن. ، خلوت کردن: چون خوانها برداشتند و اعیان درگاه پراکندن گرفتند. سلطان خالی کرد و عبدوس را بخواند و دیر بداشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 252). و اگر مهمی بودی یا نبودی بر من خالی کردی و گفتی دوش چه کردی و چه خوردی و چون خفتی. (تاریخ بیهقی). با این دو تن خالی کردند و حالها بازگفتند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 394). بخت النصر (بخت نصر) گفت با دانیال من خوابی دیده ام که میخ زدم. دانیال گفت: مجلس خالی کن. (قصص الانبیا ص 184). خانه خالی کرد شاه و شد برون تا بپرسد از کنیزک او فسون. مولوی. گفت: حال خویش برگوی. گفت: ار ملک فرماید تا خالی کنند، فرمود تا مردمان برفتند. (تاریخ سیستان). کدخدای خویش ناصرالدین کمال را بخواند و جا خالی کرد و گفت. (تاریخ سلاجقۀ کرمان) ، روان کردن شکم، ترک کردن. گذاشتن، برانداختن. برباد دادن. (ناظم الاطباء)
