مؤلف مجمل التواریخ آرد: (سال چهل) باول سال از جملۀ خوارج سه کس بودند: یکی عبدالرحمن بن ملجم المرادی، و دیگر مبارک بن عبدالله و سه دیگر عمرو بن بکر التمیمی و همواره بر علی و معاویه و عمرو عاص لعنت کردندی، پس گفتند، خود را بخدای بخشیم و این سه کس را بکشیم که همه فتنه از این سه باشد و بر این باستادند و شمشیرها را زهرآب دادند و میعاد کردند که برمضان اندر روز آدینه بامداد پگاه به اول صف اندر پیش محراب باستند، و هرکسی یکی را بکشند، پس عمرو بن بکربه مصر رفت سوی معاویه، و عبدالرحمن ملجم بکوفه بازاستاد بکشتن علی بن ابی طالب، پس از این جمله عمروعاص را قضا را آن روز قولنج بود. خارجه را - صاحب شرط را- فرمود تا نماز بکند، چون اندر رفت هنوز تاریک بود. عمرو شمشیر بزد و خارجه کشته شد، پس او را بگرفتندو از حال پرسیدند. (مجمل التواریخ و القصص ص 292). بنا بر قول حبیب السیر نام این شخص خارجۀ عامری بوده است. (حبیب السیر چ 1 تهران جزو 4 از ج 1 ص 195)
