معنی حینیه مطلقه حینیه مطلقه (نی یَ / یِ یِ مُ لَ قَ / قِ) قضیۀ موجهۀ بسیطه که در آن حکم شود بتحقق نسبت در موقعی که ذات موضوع متصف است بوصف عنوانی. رجوع به حینیۀ ممکنه و کشاف اصطلاحات الفنون شود لغت نامه دهخدا
