معنی حماد راویه

حماد راویه

(حَمْ ما یَ)

ابن میسره الشیبانی، مکنی به ابوالقاسم. یکی از مشاهیر ادبا بود و بسیاری از اشعار عرب را از بر میدانست و از این رو بلقب راویه شهرت یافت. در عصر اموی و عباسی میزیسته و در 165 هجری قمری درگذشت. صاحب معجم الادباء گوید: هیثم بن عدی گفت: مردی را داناتر بکلام عرب از حماد ندیدم. اصمعی گفت: حماد داناترین مردم بود هرگاه بر شعر نمیافزود یا از آن نمیکاست چه وی متهم بود به اینکه شعر میگوید وبشعرای عرب میبندد. ابوجعفر احمد بن نحاس ذکر کند که حماد آنکس است که سبعۀ طوال گرد کرد و آنچه مردم گویند که آنها ب خانه کعبه آویزان بود اثبات نشده. (ابن خلکان). و رجوع به العقد الفرید ج 2 ص 149 و ج 5 ص 221 و ج 6 ص 122، 157، 178 و ج 8 ص 54، 158، 178 و موشح ص 177، 195، 238 و البیان و التبیین ج 1 ص 320، 120، 16، و ج 2 ص 220، 203، 129 و سیرۀ عمر بن عبدالعزیز شود