ابن شاپور پسر مبارک بن عبید دیلمی، مکنی به ابوالقاسم یا ابی لیلی. و بعضی نام حماد را میسره گویند. او از اسرای دیلم است و تا سال 156 هجری قمری بزیسته است. او با ولید دویم از آل مروان و هم مهدی عباسی مجالست داشته و پس از سالیان دراز که در میان عرب گذرانده گاهی لحن داشته است. عالم به اشعار عرب بوده و گوید: برای ولید اشعار مردانه و نیکو میخواندم او از من بلایه و مبتذل می طلبید و چون می شنید بطرب و وجد می آمد. از این پی بردم دولت به آل مروان پشت کرده است و مهدی عباسی را ابیات مبتذل و بلایه می سرودم و او از من اشعار مردانه و خوب میخواست و از آن دانستم که بخت بر بنی العباس روی نهاده است. مولد حماد به سال 75 هجری قمری بود و چون بمرد محمد بن کناسه او را رثا گفت. (از الفهرست). مولد او 95 و وفاتش به سال 155 هجری قمری بود. (یادداشت مرحوم دهخدا)
