پسر سعدالله خان وزیر شاه جهان. او از دست عالمگیر حکمرانی سیوستان داشت و هم بدانجا در سال 1112 هجری قمری درگذشت. وی مردی بخشنده و کریم بود و کرتی هزار فقیر را بمهمانی خواند و بر دست هر هزار تن خود آب ریخت. وی در فارسی شاعری شیرین سخن است و از اوست: ای آنکه سراپا همه لطف و نمکی بر برگ گل تازه چکیده نمکی جز شیر ز پستان ملاحت نمکی پیغمبر خوبانی اما نه مکی. (از قاموس الاعلام ترکی)
