بنت حمدون من وادی الحجاره از زنان اندلس باشد. ابن آبار او را در مغرب نام برده. گویند او از مردم قرن چهارم هجری است و از شعر اوست: رأی ابن جمیل أن یری الدهر مجملا فکل الوری قدعمهم سیب نعمته له خلق کالخمر بعدامتزاجها و حسن فما احلاه من حین خلقته بوجه کمثل الشمس یدعو ببشره عیوناً و یعشیها بافراط هیبته. ابن آبار گوید: وی ادیب، دانشمند و شاعر بود. ابن فرج صاحب حدائق او را نام برده و اشعاری از او نقل کرده که از آنجمله باشد: یا وحشتی لأحبتی یا وحشه متمادیه یا لیله ودعتهم یا لیله هی ماهیه. (نفح الطیب ج 2 ص 290 و 490). یکی از شاعره های اندلس است در قرن چهارم هجری در وادی الحجاره میزیست. از غلامانش چنین شکوه میکند: یارب انی من عبیدی علی جمرالفضامافیهم من نجیب اما جهول ابله متعب اوفطن، من کیده لایجیب
