یعنی چشمۀ ماده، مرز و بوم زمین موعود میباشد. (سفر اعداد 34: 9 و 10 جز 47: 17 و 48: 1). یورتر بر آن است که این دو اسم دو ده میباشند که بمسافت شصت میل بمشرق شمال شرقی دمشق مسافت دارد و در آنجا چشمه های چندی است که از زمین میجوشد و ستونهای شکسته و آثار خرابیهای دیگر نیز موجود است. اما کوک بر آن است که حصر و عینان همان چشمه های داره میباشد و آن چشمه ای است که در وسط سلسله کوه های شرقی واقع است. (قاموس کتاب مقدس)
