معنی حسین بن سلطان استرآبادی
- حسین بن سلطان استرآبادی (حُ سَ نِ اِ تَ)
- ابن سلطان محمد. وی شاگرد شیخ بهائی بود و در 1078 هجری قمری کشته شد. او راست: دستور الوزراء. (ذریعه ج 8 ص 170 و ج 3 ص 474). صاحب ریاض العلماء او را به لقب عزالدین خواند و ’الاشکال الاربعه’ در منطق به وی نسبت کرده است. (ذریعه ج 2 ص 111)