ابن محمدحسن بزرگ امیدبن محمد بن کیا بزرگ امید. از صاحبان الموت و ملقب به جلال الدین است. وی در زمان زندگانی پدرش با سخنان او مخالفت ورزید و با خلیفۀ بغداد داد و ستد نامه میکرد و از پدر تبری میجست، و چون بجای پدر نشست دین اسلام را بازگردانید و با بغداد از در آشتی درآمد، و لقب نومسلمان گرفت، و کتب خاندان خویش بسوزاند. (تاریخ ادبیات صفا ج 2 ص 172)
