ابن منصور بن محمود بن عبدالعزیز اوزجندی ملقب به فخرالدین و مکنی به ابوالمحاسن فرغانی حنفی. درگذشتۀ 592 هجری قمری او راست: ’آداب الفضلاء’ در لغت و ’امالی’ در فقه و ’شرح ادب القضاء’ و شرح جامع صغیر شیبانی و شرح جامع کبیر او و ’المحاضر’ و جز آن. (هدیه العارفین ج 1 ص 280). و ’آداب الفضلاء’ وی غیر از ’ادات الفضلاء’ است که در مقدمۀ لغتنامه یاد شده است
