سید محمد حسن شیرازی، ابن محمود بن اسماعیل بن فتح الله بن عابد بن لطف الله بن مؤمن حسینی شیرازی عسکری نجفی. در نیمۀ جمادی الاول سال 1230 هجری قمری در شیراز متولد شد و در 24 شعبان 1312 هجری قمری در سامراء درگذشت. (ذریعه ج 1 ص 173). وی در اصفهان و نجف تحصیل کرد و در نجف مرجعیت شیعه یافت و در 1291 هجری قمری دولت عثمانی که میخواست مرکز روحانی شیعه در شمال عراق باشد او را در سامرا سکونت داد، و در همین شهر بود که فتوای تحریم استعمال تنباکو را برای ایرانیان، هنگامی که دولت انحصار تنباکو را به شرکت رژی داده بود، اعلام کرد، و موجب لغو امتیاز را فراهم ساخت. درباره تاریخ واقعۀ تنباکو چند کتاب بنام تاریخ الدخانیه در ذریعه (ج 3 ص 252) یاد شده و اخیراً نیز کتابی بنام اولین مقاومت منفی از آقای تیموری درباره آن چاپ شده است. میرزاحسن شیرازی را به لقب مجدد و امام مجدد نیز خوانده اند و مؤلف ذریعه در احوال وی کتابی بنام ’هدیه الرازی’ تألیف کرده است و میرزا محمدعلی اردوباری (درگذشتۀ 1280 هجری قمری). در نجف نیز کتابی بنام ’سبائک التبر فیما قیل فی الامام الشیرازی من الشعر’ تألیف کرده است. (ذریعه ج 12 ص 124) (ریحانه الادب) (وفیات معاصرین قزوینی) (سبک شناسی بهار ج 3 ص 373)
