شیخ حسن بزرگ، ابن آق بغابن ایلکان نوین. فرمانروای عراق و پدر شیخ اویس بود و برای جدایی از حسن کوچک تمرتاش او را حسن بزرگ لقب دادند. خاتون بغداد دختر چوپان زن او بود و ابوسعید بغداد و خاتون او را قهراً ازوی بگرفت و حسن فرار کرد و پس از مرگ ابوسعید دوباره به بغداد آمد و دلشادخاتون دختر دمشق خواجه را بزنی بگرفت و در 749 هجری قمری مالیات سنگین از مردم شوشتر (خوزستان) بستاند و یک گنجینۀ زر دوران عباسی را در رواق غز بغداد بیافت که چهل قنطار بغدادی زر داشت. و در 757 هجری قمری درگذشت. وی نخستین فرمانروای آل جلایر بشمار است و از 736 تا 757 هجری قمری حکومت کرد
