معنی حسن باشعیب حسن باشعیب (حَ سَ نِ شُ عَ) ابن احمد بن ابراهیم باشعیب حضرمی واسطی شافعی. درگذشتۀ 1020 هجری قمری او راست: ’التعرض للنفحات الفیضیه’ و پنج کتاب دیگر که در هدیهالعارفین (ج 1 ص 392) و زرکلی (چ 1 ص 222) یاد شده است لغت نامه دهخدا
