معنی حسن ابیوردی حسن ابیوردی (حَ سَ نِ اَ وَ) ابن علی بن محمد، ملقب به حسام الدین شافعی. شاگرد تفتازانی بود و در مکه میزیست و در 816 هجری قمری درگذشت. او راست: حاشیه بر شرح مطالعالانوار و جز آن که در هدیهالعارفین (ج 1 ص 287) آمده است لغت نامه دهخدا
