ابن اسعد حمیری مکنی به ابوکرب از تبابعۀ یمن در جاهلیت است. در افسانه ها آورده اند: که با لشکری انبوه تا به سمرقند تاخت و به هرشهری که میرسید دانشمندان را با خود همراه میساخت، سپس به شام رفت و کاهنان آن دیار با خود به یمن آوردو در راه از کعبه گذشت و آن را پرده پوشانید و در بازگشت به یمن با بت پرستی مبارزۀ آشکار کرد و دو شهر ’مأرب’ و ’ظفار’ را پایتخت زمستانی و تابستانی خودگرفت، و در مأرب برای شاهزادگان مدرسه ساخت و این در پیرامن سدۀ چهارم پیش از میلاد مسیح بوده است. (زرکلی ج 1 ص 219 بنقل از تهذیب ابن عساکر) (مجمل التواریخ و القصص ص 150). افسانه های راجع به وی با ذوالقرنین و اسکندر مخلوط شده است. رجوع به ذوالقرنین شود
