وی پزشک و ملقب به افلاطون الزمان بوده و در آغاز رواج تنباکو در ایران 1912 هجری قمری کتابی در مضرتهای کشیدن دود تنباک نگاشته که به ’تنباکیه’ معروف است و ملاعبدالله بن حسین سمنانی کتاب او را با شرح به عربی گردانیده و حکیم محمد مقیم نیز کتابی مانند آن ساخته است. (الذریعه ج 4 ص 336)
