حرفی است که در برخی صیغه های یک ریشه باشد و در برخی حذف شود. اما نه چنانست که هرگاه حرف زائد را حذف کنیم معنی کلمه تغییر نکند، چنانکه الف ضارب زائد است و هرگاه حذف شود باقی بر اسم فاعل دلالت ندارد. در دستور زبان عرب حرفهای زائد را در جملۀ ’الیوم تنساه’ و ’سئلتمونیها’ جمع کرده اند، و جز این حرفها در آن زبان حرفی زائد نتواند بود. برای شناسائی حروف زائد از اصلی راههائی است مانند اشتقاق و عدم نظیر که باید در شافیه و شرحهای آن در باب ’ذی الزیاده’ دیده شود. (از کشاف اصطلاحات الفنون)
