ابن ابی أهاب بن عزیز تمیمی حلیف بنی نوفل بن عبد مناف. ابن ابی حاتم و ابن حبان گویند: صحابی است. فاکهی در کتاب ’مکه’ از طریق عبدالله بن حثیم از پدرش از حجیربن ابی اهاب روایتی دارد که از نظر تاریخ تشریع صلاه دارای اهمیت است، حجیر گفت: زید بن عمر بن نفیل را نزدیک صنمی که ’بوابه’ نام داشت دیدم رو بروی آفتاب ایستاده، و چون زوال گرفت روی بکعبه کرد و یک رکعت و دوسجده گزارد و گفت: این قبلۀ ابراهیم است تا زنده هستم آن را رها نخواهم کرد. ابوعمرو گوید: کنیز او ماریه از وی روایت دارد. و او برادر ام یحیی است که عقبه بن حارث نوفل او را بزنی گرفت. رجوع به الاصابه ج 1 ص 330 قسم اول و نیز امتاع الاسماع ج 1 صص 175-176 شود
