ابومحمد عبدالله بن جعفر بن خاقان بن غالب حجاجی مروزی. از فرزندان حجاج بن عذاطۀ سلمی است، محدث عصر خویش بود. در خراسان از اسحاق بن راهویه و علی بن حجر روایت شنید، و در بلاد جبل از عمار بن حسن و از محمد بن حمید و در عراق از ابوکریب و احمد بن منیع روایت شنید. و عباس بن محمد بن عبدالرحمان دعونی و ابوحفص عمر بن علی جوهری از وی روایت کرده اند. در نیشابور بسال 288 هجری قمری هنگامی که بحج میرفت حدیث گفت و در صفر سال 296 هجری قمری درگذشت. (سمعانی ورق 156)
