ابن یعلی بن امیه. و هیثم بن علی در مثالب و ابن کلبی در باب شرف او را یاد کرده گوید: ابن یعلی بن امیه حلیف بنی نوفل بود و او از بنی تمیم است. و درباره داستان ام عمرو بنت سفیان بن عبدالاسد مخزومی شعری سروده است: باتت تجرعنا بهم فی کفها حتی اقرت غیر ذات بنان قدموا عبیداً و اقتدوا بابیکم و دعوا التبختر یا بنی سفیان. ابن سعد در طبقات همین داستان و شعر را درباره فاطمه بنت اسود بن عبدالاسد که دخترعموی ابوعمرو بن سفیان است آورده گوید: شعر را حبیش بن یعلی بن امیه گفت و آن در حجهالوداع بود. و از گفتار ابن کلبی چنین معلوم میشود که این داستان در مدینه واقع شده، و اینکه حبیش از صحابۀ مشهور است، لیکن من نام او را در عداد صحابه نیافته ام. (الاصابه ج 1 ص 324 و 325)
