ابن محمد، مکنی به ابورجاء و ملقب به آله بمعنی عقاب. مافروخی او را از معاصرین خود و از کتّاب و مردان علم و ادب اصفهان شمرده. و ابیات ذیل را از او آورده است: ایا بلده روحاء طاب نسیمها و یا جنه فیحاء دام نعیمها و یا بقعه لازال یا رج جوها کماشج بالمسک الزکی ادیمها نمیرک سلسال و ظلک سجسج و نعماک فی الحالات هنی وخیمها محلتنا فیها مراد لمن رعی و ان درّست بالحادثات رسومها بها الروضه الغناء و الغاده التی اذا خالطتها النفس زالت همومها اوانس جروا آن و الجی ناعم یساعدنی فیها مع الدهر رسمها (؟) لقد طاب سقیاها و غض نباتها و عطر ریاها ورق نسیمها بها من بقایا الفاضلین عصابه بحشمه فخرالملک فهو زعیمها و کیف یرجّی فی صلاح عشیره فساد و مولانا العمید کریمها له عادتا طول و بذل اعرتا لمکرمه یولی و نعمی ندیمها. رجوع به محاسن اصفهان مافروخی ص 33 و 116شود
