معنی حافظ اصفهانی

حافظ اصفهانی(فِ)

ابراهیم بن اورمه بن سیاوش بن فرّوخ اصفهانی، مکنی به ابواسحاق. مردی کثیرالحدیث بود و در بغداد وبصره افادت میکرد و در ایام ف تنه زنگیان بصره حیات داشت و بسال 291 هجری قمری درگذشت. ابوداود سلیمان بن اشعث سجستانی و اسماعیل بن احمد بن اسید، و محمد بن یحیی و جز ایشان از وی روایت کنند. (سمعانی ص 151 ب)