مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’چشمه ای است بر سر کوهی زردرنگ در کنار رود خانه قم، که قریه ای با قلعه و زراعت نیز کنار آن کوه است. دورۀ مخرج آب تقریباً ده گره است و آب آن پائین از سطح مثل دیگی که در حال غلیان باشدمی جوشد و گاه از شدت جوش کف میکند و بقدر یک وجب ازسرچشمه بالا می آید و بعد فروکش می نماید. آب این چشمه دائماً در این حال است اما گرم نیست و با وجود جوشش سرد و شورمزه است’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 240)
