خان چو. نام بندری است در چین شرقی بر ساحل دریای چین، مقابل جزیره فورموز و تقریباً بخط مستقیم پانصدهزار گز درمشرق مایل بشمال کانتون و جزء ایالت فوکین امروزی است. این بندر در عهد مغول اهمیتی بس عظیم داشته است و از لحاظ تجارت خارجی چین و رفت وآمد کشتیهای بزرگ تجارتی و مسافری مابین چین و هند و جنوب ایران و بلاد عرب یکی از مراکز عمده چین بوده است. و ابن بطوطه وقتی که از هند بچین آمده بود اولین نقطه ای از خاک چین که وی در آنجا پیاده شده همین شهر بوده است و در مراجعت از چین بهند نیز ازهمین بندر کشتی گرفته است. در عهد مغول نام این شهربتلفظ عامیانه چینیان ’تسوتونگ’ بوده که با حذف گاف (حرف اخیر) تلفظ آن بسیار نزدیک بکلمه ’زیتون’ عربی شنیده میشده است و بهمین جهت مؤلفین عرب و ایرانی در قرون وسطی نام این شهر را زیتون (بهمان لفظ میوۀ معروف) نوشته اند و در سفرنامه مارکوپولو نام این شهر به املای سایتون مرقوم است. (از حواشی شدالازار بقلم مرحوم قزوینی ص 508)
