جهانگیر میرزا ابونصر پسر سلطان مرادمیرزااست. پس از مرگ سلطان مراد این لقب به پسرش ابونصر میرزا داده شد و پس از مرگ او به جهانگیر میرزا پسر ابونصر میرزا رسید. آقای روح الله خالقی استاد تار و نویسندۀ معاصر در جلد اول کتاب سرگذشت موسیقی مینویسد: جهانگیر میرزا در سال 1260 هجری شمسی متولد گردیده و از کودکی به هنرهای زیبا علاقمند بوده و از درباریان دستگاه مظفرالدین شاه بشمار میرفته است. وی در باغ خانه خویش و در حاشیۀ گلکاری های قشنگ و زیبای آن ارباب ذوق و هنر را پذیرائی میکند. وی نوازندگی ویولون را نزد تقی دانشور (اعلم السلطان) فرا گرفت. جهانگیرمیرزابا مرحوم عارف و شادروان ملک الشعرای بهار آمیزش داشته و آهنگ یکی دو تصنیف معروف این شاعر در دستگاه شور و ابوعطا از اوست. وی علاوه بر ویلون به پیانو و عود و سه تار نیز آشناست و سوت هم خوب میزند. این شاهزاده با اینکه نزدیک به هفتادوپنج سال از سنش میگذرد هنوز هم لطف و ذوق و شور و نشاط جوانی را از دست نداده است. (یغما، ش 3 خرداد 1339 هجری شمسی صص 140-141)
