ابن عبدالرحمان بن یوسف، مکنی به ابوالحجاج و ملقب به جمال الدین قضاعی کلبی مزی، معروف به ’حافظ مزی’. به سال 654 هجری قمری در حلب به دنیا آمد و در مزه از توابع دمشق پرورش یافت و در دمشق به سال 742 هجری قمری درگذشت. در زبان عرب و حدیث و علم رجال استاد بود. آثاری در آن زمینه ها دارد که از آن جمله است: 1- تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، در 12جلد. 2- تحفهالاشراف بمعرفه الاطراف، در 8 جلد. 3- المنتقی من الاحادیث. حافظ ابوعبدالله ذهبی به نقل ابن ناصرالدین او را همپایۀ دمیاطی و ابن تیمیه و ابن دقیق العید علمای بزرگ حدیث و متون و انساب شمرده و در علم رجال بر آن سه رجحان داده است.
