ابن حسن بن محمد، مکنی به ابوالمحاسن و ملقب به جمال الدین و معروف به ابن خطیب المنصوریه (837-909 هجری قمری). فقیه شافعی و شاعر. زادگاه و مدفنش حماه بود. از آثار اوست: 1- الاهتمام فی شرح احادیث الاحکام، در 7 جلد. 2- شرح الفیۀ ابن معطی. 3- شرح فرائض المنهاج الفرعی.
