معنی ثناگر ثناگر (ثَ گَ) مدّاح. ستایشگر: لبش پر ز خنده دلش پر ز کام سپهرش ثناگر ستاره غلام. فردوسی. مردی باشم ثناگر و شاعر بندی باشد محل و مقدارم ! مسعودسعد. خلقی ثناگرند مرا در هجای او بر خود زبان خلق ثناگر همی کنم. سوزنی لغت نامه دهخدا
