معنی ثبج ثبج (ثَبَ) میان کتف و پشت، میانۀ هر چیز: ثبج بحر، میانۀ دریا و معظم بحر، سینۀ سنگخوار یعنی سینۀ اسفرود، مرغ حق. شب آهنگ، مرغی است. ج، اثباج لغت نامه دهخدا
