معنی تیره ابر تیره ابر(رَ / رِ اَ) ابر تیره. ابر سیاه. ابر تار و مظلم: تو گفتی برآمد یکی تیره ابر هوا شد بکردار کام هژبر. فردوسی. همانگه برآمد یکی تیره ابر کند روی گیتی چو چرم هژبر. اسدی. رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود لغت نامه دهخدا
