معنی توبه ده توبه ده(اَ گُ) توبه دهنده. آنکه گناهکار را از تکرار گناه بازدارد: الفت ده هجران و وصال است صبوری مخموری می توبه ده و توبه شکن شد. نظیری (از آنندراج) لغت نامه دهخدا
