معنی تنها ماندن تنها ماندن (اَ نَ / نِ اَ کَ دَ) منفرد ماندن. جدا از دیگران ماندن. شذوذ. بی همراه شدن: چو تنها بماند آن شه پرخرد بترسیدکز لشکرش بد رسد. فردوسی. رجوع به تنهاو دیگر ترکیبهای آن شود لغت نامه دهخدا
