معنی تنکید تنکید(تَ ذَقْ قُ) آواز بلند برداشتن. (زوزنی). رجوع به نکد شود، سخت و دشوار گردانیدن عیش، تیره گردانیدن عیش کسی. (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
