معنی تندی - لغت نامه دهخدا
معنی تندی
- تندی(تَ)
- به تکلف جوانمردی نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تسخی و تفضل، یقال: هویتندی علی اصحابه. (اقرب الموارد) ، افزونتر شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، چرا کردن میان نهل. (تاج المصادر بیهقی). چرا کردن ستور میان دو نوبت آب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، سیراب شدن، یقال: شرب حتی تندی. (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا