معنی تمیدن تمیدن (گُ اَ کَ دَ) شکسته زبان سخن گفتن. فافا گفتن. لکنت داشتن زبان. گرفتن زبان. کژزبان بودن. و تمنده نعت فاعلی این مصدر است. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا) ، آماسیدن. آماهیدن. ورم کردن. (ایضاً) لغت نامه دهخدا
