عبدالله بن عمر بن عبدالله بن احمد بامخرمه، ملقب به تقی الدین متولد 907 هجری قمری او مفتی یمن بود و در علوم عصر تبحر داشت. در حضرموت و زبید و شحر و عدن و تعز و حرمین تدریس میکرد و در سال 943 منصب قضاء شحر را به دست آورد، آنگاه از آن کناره گرفت و به عدن مهاجرت کرد. سپس حج گزارد و به عدن بازگشت و در آنجا می زیست تا در سال 971 هجری قمری درگذشت. او راست: ’المصباح فی شرح العده والسلاح’ و ’الدره الزهبه فی شرح الرحبیه’ و ’حقیقه التوحید’ در رد بر طائفۀ ابن عربی. و ’الفتاوی’ و ’معرفه الاوقات و سمت القبله و معرفه الساعات’ و رساله ای در ’علم حساب’و ’علم المساحه’ و رساله ای در ’العمل بالربع المجیب’ و ’ظل الاستواء’ و ’الجداول المحققه المحرره’. ارجوزه ها و اشعاری هم دارد. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 571)
