فعل امر است از تعالی یعنی بیا. (از منتهی الارب). کلمه امر مشتق از تعالی یعنی بیا. (آنندراج). فعل امر از تعالی و اصل آن در موردی است که مردی در بالا باشد و کسی را که در پایین است بخواند پس گوید تعال. و بر اثر کثرت استعمال معنی بیا به خود گرفته بی آنکه موضع دعوت شونده مورد توجه باشد، پائین یابالا و یا مساوی... (از اقرب الموارد) : بل چو هزیمت شدم از پیش دیو گفت مرابختم از اینجا تعال. ناصرخسرو (دیوان ص 252). به عالی فلک برکند سر سخن ز بس فخر چون منش گویم تعال. ناصرخسرو (دیوان ص 256). هین رها کن بدگمانی و ضلال سر قدم کن چون که فرمودت تعال. مولوی. بانگشان درمیرسد زان خوش خصال کای ز ما غافل هلا زوتر تعال. مولوی. یا بریدالحمی حماک اﷲ مرحبا مرحبا تعال تعال. حافظ. رجوع به تعالی شود
