معنی تسبیح گوی تسبیح گوی (اَ جَ) عابد. کسی که نام خدای تعالی را به پاکی بر زبان آورد. گویندۀ سبحان اﷲ: چو بادند پنهان و چالاکپوی چو سنگند خاموش و تسبیح گوی. (بوستان). و رجوع به تسبیح و دیگر ترکیبات آن شود لغت نامه دهخدا
