مزید مؤخر تفضیلی تر + ین نسبت، علامت صفت عالی. پساوندی است که چون بر صفتی افزون گردد آنرا ممتاز سازد. چون بد+ترین = بدترین. به + ترین = بهترین. بزرگ + ترین = بزرگ ترین: از عباد ملک العرش نکو کارترین خوشخویی، خوش سخنی، خوش منشی، خوش حسبی. منوچهری. چنان دان که نادان ترین کس تویی اگر پند دانندگان نشنوی. (از سندبادنامه ص 234). تازه ترین سنبل صحرای ناز خاصه ترین گوهر دریای راز. نظامی. مبارکتر شب و خرمترین روز که دوشم قدر بود، امروز نوروز. سعدی. و رجوع به صفت شود
