معنی تذأذؤ تذأذؤ (اِ) بازداشتن و نهی کردن، دست اندازان راه رفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مضطرب راه رفتن. (اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
