معنی تبه پیشه تبه پیشه (تَ بَ هْ شَ / شِ) ج، تبه پیشگان. تباهکار. تبه کار. که پیشه و کارش بر تباهی و فساد باشد. که پیشه اش تباه باشد. رجوع به تباهکار و تبه کار شود لغت نامه دهخدا
