معنی تبرکع تبرکع (اِ تِ) به کون افتادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). افتادن در حال بیهوشی: ’و من ابحنا عزه تبرکعا’. (اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
