معنی تباهی آوردن تباهی آوردن(اِ) فساد انداختن: شه چو ظالم بود نپاید دیر زود گردد بر او مخالف چیر رخنه در پادشاهی آرد ظلم در ممالک تباهی آرد ظلم. سنایی لغت نامه دهخدا
